A special holiday

 

De voorbije week waren we op vakantie in Tenerife. Ik had nood aan een weekje rust. We zouden niets op voorhand plannen en de dagen op ons laten afkomen. "We zien wel wat de dag ons brengt." Dat was ons uitgangspunt van deze reis.
En... we kregen wat we vroegen R.U.S.T. Op de 3e dag maakten we een afdalende wandeling naar het dorpje aan de kust -ons hotel lag op een berg-. Wel wat volk langs de kustlijn tot politiewagens met luidsprekers ons aanmaanden om terug te keren en vooral binnen te blijven wegens het coronavirus. Wanneer we terug in het hotel arriveerden, hingen er affiches dat we niet buiten het domein van het hotel mochten, tenzij voor uitzonderlijke omstandigheden en individueel.

De dagen nadien werd het hotel ontruimd: alle terrasstoelen en -tafels, ligstoelen aan het zwembad, zetels in de bar en de lobby werden opgeborgen. Alles leeg om maar te voorkomen dat mensen zouden samen zitten. Alle animatie werd afgelast en zwemmen was verboden.

Het restaurant werd uitgebreid zodat tafels verder uit elkaar konden geschoven worden. We moesten in twee beurten eten.
Er werden vluchten afgelast. Het was nog de vraag of we met de geplande vlucht terug thuis zouden geraken. Vakantiegangers vertrokken maar er kwamen er geen nieuwe toe. Het hotel liep leeg. Wow, wat een rust! Gelukkig had ik een breiwerk, boeken en de laptop mee. Daar zou ik wel enige weken mee voort kunnen zonder me te vervelen!

Gelukkig lag het hotel wat hoger en afgezonderd van woningen zodat we vrij de berg op en af konden wandelen om onze benen te strekken en een frisse neus op te halen. We kennen de afdaling en klimming nu als onze broekzak.
Tijdens die wandelingen maakte ik heel wat inspiratiefoto's, foto's vanuit een ander oogpunt. Uiteindelijk zijn we met de geplande vlucht goed thuisgeraakt.